Opening ligfiets seizoen

Vandaag is de opening van het ligfiets seizoen.
De eerste tourtocht die op het programma staat is de rit naar Etersheim.
Ik had verwacht dat het een mooi aantal liggers zou opleveren, maar helaas het werden er maar 2.
Te weten Kees en ik zelf.
Vanmorgen komt Kees hier een bakkie halen en na de koffie gaan we op pad.

Ik loods Kees Alkmaar uit en daarna neemt Kees het over.
Zoveel wegen weet ik nog niet.
Kees weet ons via mooie dijk wegen richting Purmerend te loodsen.
Hier ziet Kees een broedende gans zitten en die moet dus wel even op de foto.
Toestel gepakt en foto gemaakt. Tenminste dat dacht ik.
Het toestel wil de foto niet opslaan...
En kleine inspectie laat zien dat het kaartje er niet in zit.
Even een sms je naar huis leert dan dat dochter lief deze eruit heeft gehaald en niet heeft terug gestopt.
Vandaar dat het een blogpost wordt zonder foto.
We nemen in Purmerend de Oostdijk en komen via Oosthuizen aan in Etersheim.
Daar laat ons de koffie met appelgebak met slagroom prima smaken.
Het is nog niet druk in het café.
Komt eerst nog een stel binnen, de dame in schotse rok...( wat heb je daar meestal onderaan... ik wil het niet weten :-) ), die willen alleen maar pinnen en dat kan daar niet.
Deze mensen vertrekken weer.
Even later komen er 2 dames binnen met even zoveel honden.
Dit ziet er een stuk beter uit :-) Wim je hebt wat gemist.....

Na de koffie gaan we weer op weg.
Nu krijgen we de wind vol van opzij.
Dat fiets niet echt prettig.
Volgens Kees staat er een windkracht 6 en dat is dus net aan. Het moet niet veel meer worden.
De windstoten doen ons beide af en toe richting berm blazen.
Koppie erbij houden en goed opletten.

Zo komen we weer veilig aan in Alkmaar.
Ik neem afscheid van Kees en trap het laatste stuk naar huis.

Vrijdag gaan we naar Texel.
Hopelijk is dan de groep iets groter.

Ik ben geen vrouw

Vandaag zouden we een kort ritje rijden.
Kees en ik spreken af om 11 uur bij het tunneltje bij de Leeghwaterbrug.
Vandaar rijden we met zijn tweeën naar de Woude.
Bij Wim drinken we eerst een lekker kopje koffie en gaan dan op weg.
Ook Wim wil niet te lang weg......
Via Wormerveer rijden we naar de Zaanse Schans.
Ik wist niet dat er in deze tijd van het jaar al zoveel Japanners rond lopen.
Wel grappig om te zien hoeveel keer je gefotografeerd wordt.

Na de Zaanse Schans rijden we naar het Twiske.
Een prachtig natuurgebied naast Zaandam.

Ik denk wat Wim en Kees kunnen kan ik ook.
Dus fototoestel uit de tas en onder de kap door om wat foto's te maken.
De eerste 3 lukken prima.
Maar ik merk tot mijn schrik dat ik van het pad af raak.
Meteen realiseer ik me dat als ik terug stuur dat dan de onderkant van de fiets boven komt en ik eronder,
Dat is niet de bedoeling dus ik laat me rustig uitrijden de sompige grond in.
Gelukkig heb ik Perfect Moiree's erom liggen dus het drijf vermogen is prima
Eerst rustig mijn fototoestel opgeruimd en daarna uitgestapt.
In de tussen tijd hoor ik Wim al lachen.
Zal ook wel een grappig gezicht zijn geweest.
Hopelijk heeft Wim er nog foto's van.
Geen schade gelukkig.
Fiets de weg weer opgeduwd en zo konden we weer onze weg vervolgen.
Hieruit blijkt dus dat ik geen vrouw ben.
Ik kan geen 2 dingen tegelijk....

Het kleine rondje wat we ingedachten hadden is niet helemaal gelukt, want ineens zie ik Ilpendam opdoemen.
Maar de stemming is goed en we koersen richting Purmerend.
Dan langs het kanaal weer terug op huis aan,
Bij de Woude nemen we afscheid van Wim en gaan Kees en ik nog even lekker zitten voor het laatste stuk naar huis.

Het kleine rondje werd zo toch nog 80 km

Met de bende van Wim op pad

Vanmorgen om 9.30 uur afgesproken met Kees bij het fietstunneltje van Ranzijn.
Kees staat al om mij te wachten als ik iets voor half 10 arriveer.
Samen gaan we op weg om Sebastiaan op te halen in Driehuizen.
Nadat ook Sebastiaan zich heeft aangesloten gaan we gedrieën naar de Woude voor koffie met gebak.

Tijdens de koffie komt Jan Geel uit Oostwoud ook de groep versterken.
Na de koffie gaan we met zijn vijven op weg.
Met de pont het Noordzee kanaal over en dan door naar het kopje van Bloemendaal.
Dat is nog een venijnige klim.
Ik kon net optijd terug naar het kleinste voorblad en zo rustig omhoog trappen.
Sebastiaan had minder geluk. Zijn fiets wilde niet op het kleinste blad en moest dus noodgedwongen lopend omhoog.
Boven op de parkeerplaats was er een aardige dame die de opmerking had over onze benen.
Of wij zo wel vrij mochten rond lopen.....

Na het kopje van Bloemendaal zou Wim voorrijden naar de ruïne van Brederode.
Na de eerste bocht waren wij allen Wim al kwijt.
Ik zag hem in mijn ooghoeken nog net verdwijnen.
Dus een stukje achteruit en achter Wim aan.
Ook Sebastiaan lukte dat, alleen Kees en Jan waren we kwijt.
Na een kort telefoontje spreken we af dat we elkaar weer ontmoeten bij de ruïne.
Bij de ruïne moeten onze fietsen op de voorgrond op de foto.
Wordt een leuk plaatje.

Vanaf de ruïne naar pontje Buitenhuizen gaan alle remmen los.
Er wordt flink vaart gemaakt.
Ik zie even een drempel in het fietspad iets te laat en besluit dan maar vol door te gaan.

Volgens Kees en Jan kom ik een stukje los van de grond.
De Quest wordt dus een soort zeppelin.
Nadat we zijn overgevaren vervolgen we onze tocht over de meest wonderschone dijken van de stelling van Amsterdam.
Onderweg komen we nog een wonderlijke driewieler tegen.
Even later stopt hij en wij ook om er even een plaatje van te maken.
Dan door naar het fort Krommeniedijk, dat open gesteld is voor publiek vandaag.
Wim trakteert ons op een rondleiding.
Blijkt dat het fort op 3000 palen staat en dat het beton zonder wapening is.
Binnen begin ik het toch wel koud te krijgen.
Ik mis de beschutting van mijn fiets.
Ook Sebastiaan krijgt het koud en zoekt ook de beschutting van zijn fiets.

Als Wim, Kees en Jan ook weer buiten zijn zetten we koers naar de Woude.
Waar ons nog een heerlijk bakkie koffie met een stukje taart te wachten staat.
Het laatste stuk langs het Noordhollands Kanaal en dan bij Alkmaar neem ik afscheid van Kees en rijdt het laatste stuk door Alkmaar naar huis.

stealth mode en mysterieus AGU mannentje

Vandaag onverwacht een vrije dag.
Dus Kees gemailt met de vraag of hij vandaag nog ging fietsen.
Ook Kees heeft er zin in en afgesproken wordt dat het een rit richting Den Helder wordt.
Om 10.00 vertrek ik naar Kees.
Op de Smaragd in Heerhugowaard zie ik in de verte 2 agenten staan met een lasergun.
Ik zet nog wat extra aan wanneer ik zie dat ze mij proberen te meten.
Bij de agenten aangekomen vraag ik hoe hard het ging?
Blijkt dat ze me niet hebben kunnen meten.....
Ging het te snel of..... is de Quest zo ontworpen dat het dus een Stealth voertuig is? Wie o Wie weet het antwoord?

Om klokslag 10.30 ben ik bij Kees voor een lekker kopje koffie.
Na de koffie gaan we op weg.
Net buiten Heerhugowaard komt ons een gele Quest toeterend tegemoet.
Kees roept iets en ik heb het vermoeden dat het Pé is.
Pé is gekeerd en komt ons achterna.
Na een klein overleg gaan we met 3 man op weg naar Den Helder.

Via prachtige wegen over Schoorldam en Schoorl gaan we door de duinen richting Petten.

Bij de eerste de beste klim denk ik dat ik een lekke band heb.
Maar het gekke is Pé en Kees rijden niet bij mij weg.
Het gaat dus ongemerkt best wel snel omhoog.
Dus een paar versnellingen terug en rustig omhoog trappen.


Onderweg doen we een lekker bakkie koffie met appeltaart en slagroom.
Kees was zo vriendelijk om ons te trakteren.

Bij binnen komst doet Pé zijn helm en petje af en komt de mooie afdruk van zijn pet op zijn hoofd te voorschijn :-)(het mysterieuze AGU mannetje)
We rijden door prachtige natuur en langs de zee.
Onderweg moeten we ook nog wat afvalstoffen lozen.
Bij deze stop horen we een wandelaar zeggen: mooie schut kleur mannen.
Waar deze man zelf was heb ik niet gezien.

Na een tijdje komt ook Den Helder in het zicht.
Ik zie de Teso vanaf Texel varen.
Na Den Helder zetten we langs het Amstelmeer koers richting Middenmeer waar Pé een lekker bakkie koffie heeft met een lekkere dikke kokosmakroon.

Na de koffie wordt het tijd om op huis aan te gaan.
Net buiten Middenmeer begrijp ik Kees even verkeerd.
Kees slaat af en ik dacht dat we rechtdoor zouden gaan.
Geen probleem dan ga ik wel over de stoep.
Alleen jammer dat de stoep eindigd met een groot hoogte verschil.
Even uitstappen fiets eraf tillen instappen en weer achter Kees aan.

Langzaam aan voel ik dat ik wel wat vermoeid wordt.
Het kaarsje gaat langzaamaan uit.
Bij Heerhugowaard neem ik afscheid van Kees en rijdt het laatste stuk door Sint Pancras naar huis.
Even op de tandjes bijten en na 140 km ben ik weer thuis.
Het is voormij de langste afstand tot nu toe.
Ben wel trots op mijzelf :-)
Mede omdat er in deze rit aardig wat meters omhoog waren.

Pé ik ben zo vrij geweest om even je screenshot te gebruiken.

Pas de problème

Pas de problème

Dat dus.

Vanmiddag Alkmaar in om mijn ogen te laten meten.
En ook bij mij begint de tand des tijd te knagen aan mijn ogen.
Ik heb het lang tegen kunnen houden, maar ik ontkom niet meer aan multifocale glazen.
Nu is ook mijn rechter oog niet helemaal in top conditie en behoeft wat meer aanpassing.
Dit kan niet gecorrigeerd worden door een andere sterkte van het glas.
Dit lukt wel met glazen met i.Scription® van Carl Zeiss.
Er gaat een wereld voor mij open.
Kon ik met mijn rechteroog nooit goed scherp zien, nu lukt dat dus wel.
Hangt natuurlijk wel een aardig prijskaartje aan, maar dan heb je ook wat.


Nu nog even over de Perfect Moiree's op de heen en terug weg zitten wat rare knikken in het fietspad.
De ultieme gelegenheid om te kijken of dit met de Perfect Moiree's goed te doen is.
Het viel mij niet tegen.
Kon alle draaien maken zonder te Flinstonen :-)
Ik weet niet of het alleen het gevoel is, maar het lijkt erop dat ik er iets sneller mee ga.
Dit is alleen gevoelsmatig. Hier hebben we andere mensen voor die dit prima en deskundig kunnen testen.
Als ik het goed begrepen heb gaan Wim en Kees hier de komende week mee aan de gang