Helaas

Het zou een mooie afsluiting moeten zijn aan een geweldig 1ste jaar Quest rijden.
Helaas heeft de griep me te pakken gehad en moet daardoor afzien van deelname aan de oliebollentocht in Tilburg.
Ieder jaar zag ik grote gekleurde slierten door het land rijden, met maar 1 doel oliebollen en een gezellig samen zijn,
Begin dit jaar kreeg ik mijn eigen Quest en zou dus mee kunnen doen met dit spektakel.
2 weken terug was al een teken aan de wand dat ik het niet zou halen.
De afstand naar Dronten v.v. was te ver.
Naderhand blijkt dat ik dan al een vervelend griep virus onder de leden heb.
Een virus waar slecht vanaf te komen is.
Helaas het is niet anders.

Toch heb ik dit jaar volop genoten.
Samen met alle andere Quest rijders uit Noord-Holland.
Diverse tochten ondernomen.
Het eerste treffen in Noord-Holland mee mogen organiseren.
We haalde de krant.
En uiteindelijk blijft de teller steken op 5800 km.
Voor velomobiel land geen wereld schokkende aantallen, maar voor mij persoonlijk een redelijk aantal.

afzien - leeg- op -opgehaald

Vandaag met de bende van Wim naar Dronten.
Daar vandaag gaan we Jan R. begeleiden naar Noord-Holland met zijn nieuwe Quest.

Om even voor 8 uur meld ik me bij Kees en die staat dan al start klaar.
We gaan meteen oppad richting Avenhorn.
Bij het fietstunneltje wachten we op Wim en na enkele minuten komt hij al aanrijden en kunnen we verder.

Het wordt nu ook al weer wat lichter zodat het wat makkelijker fiets.
In het donker is het toch lastig op slecht verlichte fietspaden.
We vervolgen onze weg naar Hoorn en dan langs de provinciale weg naar Enkhuizen.
We hebben de wind in de rug en met een rustig tempo bereiken we Enkhuizen.
Het is pas half 10 en de rest van de groep zou hier rond 10 uur zijn.
Dat is dus wachten in een stevige koude wind.
Ik blijf lekker in de fiets zitten om maar zo min mogelijk last te hebben van de wind.
Even later komen Cees en Jan G. aanrijden en dan is het nog wachten op Willem.
Om 10 uur is hij er nog niet en besluit de groep om dan maar te gaan.
Wim blijft voor de zekerheid nog 10 minuten wachten en komt dan achter ons aan gereden.
Voor Wim geen probleem die heeft met de racekap en de nodige aanpassingen de snelheid er goed in.
Iets wat mij op de heen weg met de wind in de rug nog redelijk lukt, maar niet optimaal.

In Dronten is het een drukte van belang.
Op een gegeven moment tel ik wel 17 klanten fietsen,
Maar ieder wordt snel en vakkundig geholpen.
Jan zijn fiets wordt netjes op maat in gesteld en mag dan gaan proefrijden.
Aan de fiets van Wim moet ook nog wat gebeuren.
Op de heenweg houdt de km teller er mee op.
Ook zijn er 2 lekke banden.
De banden worden netjes door Wim geplakt en de teller door de heren van Velomobiel gerepareerd.
De kabel is door gesleten en moet worden vervangen door een nieuwe.
Het loopt al tegen 2 uur als de hele bende zich in beweging zet richten Noord-Holland.

Al heel gauw blijkt dat ik het tempo niet goed kan vast houden.
Ik heb genoeg gegeten en gedronken en heb ook helemaal geen honger.
We hebben de wind pal tegen en ondanks de stroomlijn heb je daar wel iets last van.
Bij Lelystad is er een korte stop en ik besluit alvast door te rijden om een kleine marge te krijgen.
Helaas van korte duur.
Want eenmaal op de dijk hebben de mannen mij al gauw weer ingehaald,
En dan begint het lange afzien.
Mijn snelheid zakt en zakt en zakt zonder dat ik daar een reden voor kan bedenken.
Ik kom niet hoger dan 22 a 23 km p/u en dat is ook voor mij aan de lage kant.
Meestal weet ik toch wel een redelijk gemiddelde van 30 km p/u vast te houden.

Ik zeg tegen de mannen rij maar door ik kom wel thuis.
Maar dit ging niet gebeuren.
Het motto was samen uit samen thuis, waarvoor dank.
Ik zou het zelf ook zou gedaan hebben, maar als het je zelf overkomt is dat toch anders.
Op de dijk vraagt Wim op een gegeven moment wat is nu je hartslag?
Ook ik schrik daar een beetje van, want die is dan 143 p/m en dat bij een snelheid van 23 km p/u.
Dat is niet goed. Ter vergelijking op dat moment heeft Wim een hartslag van 95 p/m......
Eindelijk komt voor mij Enkhuizen in zicht.
We gaan bij McD even zitten voor een warm drankje.
Ik kom eerst bijna mijn fiets niet uit en als ik eruit ben sta ik de wankelen op mijn benen.
Binnen neemt Wim mijn regie over en zegt dat het niet verstandig is om nu nog door te rijden naar huis.
Hij stelt voor om zelf naar huis te rijden om zijn auto op te halen en dan mij naar huis te brengen.
Ik geef aan dat ik mijn vrouw dan wel bel om mij op te halen.
En na een telefoontje met thuis is het vervoer geregeld.

De mannen vervolgen hun weg naar huis en ik blijf samen met Jan R. achter bij McD.
We hebben samen nog wat warme chocomelk gedronken en Jan heeft mij nog geholpen de Quest achterin de auto te zetten.
Nu eerst maar weer wat op krachten komen.

Mannen hartelijk dank voor jullie geduld onderweg.

Jan R. heel veel plezier met veel veilige km met je nieuwe Quest.