Vanmorgen zoals gebruikelijk op de koffie bij Wim.
Even weer bij praten over de nieuwste ontwikkelingen.
Gelukkig was onze grote vriend Kees ook van de partij.
Het deed mij goed hem samen met zijn Quest weer te zien.
Zoals op het blog van Wim al te lezen was hadden we vorige week het idee om de bodem te beschermen tegen verkeersdrempels e.d.
Spraken we vorige week nog over een strip van gegoten rubber.
Nu kreeg Wim het idee om geen rubberstrip te plakken, maar een stukje lexaan.
Dat is ten eerste een stuk dunner en waarschijnlijk ook slijtvaster.
Nadat Wim de onderkant eerst keurig heeft schoon gemaakt.
Wordt eerst plakband aangebracht zodat een en ander ook weer gemakkelijk kan worden verwijderd.
Op het plakband plakken we met secondenlijm de strook rond de voeten gaten en voor de voorwielen.
Uit eerdere test is al gebleken dat dit een zeer comfortabel effect heeft.
De wind wordt hierdoor n.l. over de voeten gaten getild.
Waardoor de koude wind weg blijft.
Nadat dit gedaan is plakken we op de zelfde wijze ook een smal strookje lexaan op de kettingtunnel.
Als ik vertrek bij Wim krijg ik wel de boodschap mee dat ik het wel meteen even moet gaan testen.
Dus moedwillig met je Quest over een drempel schuren.
De drempel waar dat altijd bij gebeurt ligt bij mij voor de deur.
Deze keer de drempel niet schuin genomen, maar recht er overheen.
Een raspend geluid blijft dan ook niet uit.
Dan de fiets op zijn kant en kijken of een en ander gewerkt heeft.
Aan het lexaan is te zien dat er contact is geweest met de stenen in het wegdek.
Voor de rest niets te zien.
De strip zit nog waar we hem geplakt hebben.
Mooi systeem dus want als het lexaan straks versleten is plakken we zo weer een nieuw stukje.
Daarbij is lexaan ongeveer 10x sterker dan de body van de Quest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten